Μια εναλλακτική μέθοδος για την παρακολούθηση των απειλούμενων λιονταριών στην Ινδία θα μπορούσε να βελτιώσει τις εκτιμήσεις για την αφθονία τους και να βοηθήσει στην ενημέρωση της πολιτικής για τη διατήρηση και τις αποφάσεις διαχείρισης. Ο Keshab Gogoi και οι συνεργάτες του στο Wildlife Institute of India παρουσιάζουν τα ευρήματά τους στο περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης PLOS ONE στις 19 Φεβρουαρίου 2020.
Οι πρακτικές διατήρησης επέτρεψαν στα ασιατικά λιοντάρια να ανακάμψουν από έναν πληθυσμό μόνο 50 ατόμων στα δάση Gir του Γκουτζαράτ της Ινδίας, σε περίπου 500 άτομα σήμερα. Απαιτούνται ακριβείς εκτιμήσεις της αφθονίας τους προκειμένου οι προσπάθειες διατήρησης να παραμείνουν επιτυχημένες. Ωστόσο, οι υπάρχουσες μέθοδοι παρακολούθησης, ιδιαίτερα μια τεχνική γνωστή ως συνολικές μετρήσεις, μπορεί να χάσουν ορισμένα άτομα ενώ άλλα μετράνε διπλά και παρέχουν περιορισμένες πληροφορίες σχετικά με τη χωρική πυκνότητα.
Στη νέα μελέτη, ο Gogoi και οι συνεργάτες του επιδεικνύουν μια εναλλακτική μέθοδο για την παρακολούθηση ασιατικών λιονταριών. Χρησιμοποίησαν μοτίβα από μουστάκια και μόνιμα σημάδια σώματος για να αναγνωρίσουν μεμονωμένα λιοντάρια χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα υπολογιστή και ανέλυσαν αυτά τα δεδομένα με μια μαθηματική μέθοδο μοντελοποίησης γνωστή ως χωρική ρητή ανάκτηση σύλληψης προκειμένου να εκτιμήσουν την πυκνότητα των λιονταριών. Αξιολόγησαν επίσης την πυκνότητα του θηράματος και άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την πυκνότητα των λιονταριών.
Οι ερευνητές εντόπισαν 67 μεμονωμένα λιοντάρια από 368 θεάσεις λιονταριών σε μια περιοχή μελέτης 725 τετραγωνικών χιλιομέτρων στα δάση Gir, υπολογίζοντας μια συνολική πυκνότητα 8,53 λιονταριών ανά 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν ότι η πυκνότητα του θηράματος δεν φάνηκε να επηρεάζει τις διακυμάνσεις στην πυκνότητα των λιονταριών εντός της περιοχής μελέτης. Αντίθετα, η πυκνότητα των λιονταριών ήταν υψηλότερη σε ενδιαιτήματα επίπεδων κοιλάδων (σε αντίθεση με τις απόκρημνες ή υπερυψωμένες περιοχές) και κοντά σε τοποθεσίες όπου είχαν τοποθετηθεί τρόφιμα για να προσελκύσουν λιοντάρια για να τα δουν οι τουρίστες.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι το δόλωμα λιονταριών για τουρισμό διαταράσσει σε μεγάλο βαθμό τα φυσικά πρότυπα πυκνότητάς τους, σύμφωνα με άλλες έρευνες που δείχνουν ότι το δόλωμα διαταράσσει τη συμπεριφορά των λιονταριών και την κοινωνική δυναμική. Οι συγγραφείς συνιστούν να χρησιμοποιηθεί η εναλλακτική μέθοδος παρακολούθησης για την αξιολόγηση των λιονταριών σε όλη την εμβέλειά τους (στην Ινδία και την Αφρική) προκειμένου να ενημερωθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια οι συνεχιζόμενες προσπάθειες διατήρησης.
Οι συγγραφείς προσθέτουν: "Ο μόνος πληθυσμός ασιατικών λιονταριών στον κόσμο επιβιώνει στο τοπίο της Σαουράστρα. Η διατήρηση αυτού του υποείδους με τη χρήση της καλύτερης επιστήμης και διαχείρισης αποτελεί παγκόσμια προτεραιότητα και ευθύνη. Η ερευνητική μας εργασία ασχολείται με αυτό προτεραιότητα αναπτύσσοντας μια ισχυρή προσέγγιση για την εκτίμηση και την παρακολούθηση του πληθυσμού τους, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για όλους τους πληθυσμούς λιονταριών σε όλο τον κόσμο."
