Όταν τίγρεις με σπαθιά, μαλλιαρά μαμούθ και γιγάντιοι βραδύποδες περιπλανήθηκαν στη Βόρεια Αμερική κατά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων πριν από περίπου 18.000 με 80.000 χρόνια, το κλίμα της Ακτής του Κόλπου ήταν ελαφρώς πιο δροσερό, περισσότερο παρόμοιο με τις περιοχές του βόρεια όπως το κλίμα του Μιζούρι και της Βόρειας Καρολίνας σήμερα. Καθώς η στάθμη της θάλασσας έπεσε και αποκάλυψε περισσότερη γη στην υφαλοκρηπίδα, τα φαλακρά κυπαρίσσια εγκαταστάθηκαν σε βάλτους στον σημερινό βόρειο Κόλπο του Μεξικού.
Ένα συμβάν συνέβη και ξαφνικά σκότωσε και έθαψε τα φαλακρά δάση κυπαρισσιών κατά μήκος της ακτής του Κόλπου. Τα θαμμένα ελώδη δέντρα διατηρήθηκαν από ιζήματα για χιλιάδες χρόνια. Πριν από περίπου 18.000 χρόνια, η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε. Καθώς τα νερά των ωκεανών μετακινούνταν προς την ενδοχώρα, τα θαμμένα δέντρα διατηρήθηκαν στα πρώην βαλτώδη ιζήματα τους. Το 2004, ο τυφώνας Ιβάν έκοψε ένα μονοπάτι σε όλη την περιοχή και αποκάλυψε ένα διατηρημένο αρχαίο φαλακρό κυπαρισσιόδασος.
"Μυρίζει σαν φρεσκοκομμένο κυπαρίσσι", είπε η θαλάσσια γεωλόγος και παλαιοκλιματολόγος Kristine DeLong σχετικά με τα αρχαία δέντρα που ξεθάφτηκε από περίπου 8 μίλια από την ακτή σε 60 πόδια νερό.
Είναι ένα άρωμα που είναι γνωστό στον DeLong. Ο παππούς της κούρεψε κυπαρίσσια στη Φλόριντα. Η ξυλεία φαλακρού κυπαρισσιού εκτιμήθηκε ιδιαίτερα το 1800 επειδή δεν αποσυντίθεται εύκολα και είναι ανθεκτική στη σήψη του νερού και στα έντομα. Τώρα, δεν είναι πλέον καταγεγραμμένο και προστατεύεται σε δημόσιες εκτάσεις.
"Με έκπληξη βρήκαμε αυτό το ξύλο κυπαρισσιού ανέπαφο, επειδή το ξύλο συνήθως αποσυντίθεται στον ωκεανό από σκουλήκια πλοίων και βακτήρια", είπε.
Το 2013, η DeLong και η ερευνητική της ομάδα SCUBA έψαξαν την τοποθεσία, ανέσυραν 23 δείγματα κυπαρισσιού και ανέλυσαν το ξύλο στο εργαστήριό της στο LSU, όπου είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωγραφίας και Ανθρωπολογίας του LSU και στο το Πανεπιστήμιο του Αϊντάχο. Χρονολόγησε με ραδιοάνθρακα τα δείγματα ξύλου και διαπίστωσε ότι ήταν πολύ παλιά για να χρονολογηθούν με ραδιενεργό άνθρακα, έτσι η ομάδα της χρησιμοποίησε άλλες μεθόδους για να χρονολογήσει το δάσος. Βρήκαν ότι το δάσος ήταν από την αρχή της τελευταίας εποχής των παγετώνων και ηλικίας μεταξύ 42.000 και 74.000 ετών.
"Η περιοχή γνώρισε την κλιματική αλλαγή, αλλά έκανε πιο κρύο. Δεν ήταν μια σταδιακή πτώση του κλίματος - μάλλον αυτοί οι γρήγοροι παλμοί με πτώσεις στη στάθμη της θάλασσας. Ήταν σίγουρα μια χαοτική περίοδος, αλλά η γη και τα δάση ήταν ανθεκτικοί σε αυτές τις αλλαγές», είπε.
Το 2015 και το 2016, η ομάδα του DeLong συνέλεξε 18 πυρήνες ιζήματος, οι οποίοι είναι μεγάλοι σωλήνες συμπαγούς άμμου και βρωμιάς, από την περιοχή του υποβρύχιου αρχαίου κυπαρισσιού. Βρήκαν άμμο και κοχύλια στα ανώτερα στρώματα των πυρήνων του ιζήματος αλλά και σκοτεινή, οργανική τύρφη που μοιάζει με χώμα γλάστρας με ρίζες και φύλλα προς το κάτω μέρος των πυρήνων.
"Ως θαλάσσιος γεωλόγος, δεν βλέπουμε αυτό το είδος ιζήματος", είπε. «Αυτό που ήταν ενδιαφέρον ήταν να βρούμε σπόρους από το υπερικό, τον θάμνο και τη μολόχα τριανταφυλλιάς, τα οποία είναι αυτοφυή φυτά που μπορούμε να βρούμε στη στεριά σήμερα, αλλά τα βρήκαμε διατηρημένα στον ωκεανό.»
Συνεργάζεται με ειδικούς σε χερσαία δέντρα και φυτά σε αυτό το έργο, οι οποίοι είναι παρομοίως προβληματισμένοι με αυτά τα δείγματα από τον ωκεανό.
Τα νερά των βάλτων έχουν φυσικά χαμηλό οξυγόνο, το οποίο πιστεύεται ότι έχει διατηρήσει αυτά τα δείγματα από την αποσύνθεση. Οι ερευνητές έχουν μερικές υποθέσεις για το τι μπορεί να συνέβη με τα κυπαρισσιόδαση. Μια ιδέα είναι ότι η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε ξαφνικά και η πλημμυρική πεδιάδα έθαψε το κυπαρισσιόδασος. Μια άλλη ιδέα είναι ότι ένα στρώμα πάγου που έλιωνε προκάλεσε μια ξαφνική εισροή νερού στον ποταμό Μισισιπή και σε άλλα κοντινά ποτάμια σπρώχνοντας ιζήματα που έθαψαν τα παράκτια δάση.
Ανεξάρτητα από το πώς συνέβη αυτό, ο DeLong και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι συνέβη σε όλη την περιοχή και ότι μπορεί να υπάρχουν άλλα υποβρύχια αρχαία κυπαρισσιόδαση κατά μήκος της ακτής του Κόλπου. Αυτή η έρευνα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό BOREAS.
