Το πώς τα φυτά αντιμετωπίζουν τους παράγοντες στρες έχει ήδη ερευνηθεί ευρέως. Τι συμβαίνει όμως όταν ένα φυτό έρχεται αντιμέτωπο με δύο στρεσογόνους παράγοντες ταυτόχρονα; Μια ερευνητική ομάδα που συνεργάζεται με τον Simon Haberstroh και την καθ. Dr. Μαζί με συναδέλφους από το Κέντρο Ερευνών Δασών της Γεωργικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας στην Πορτογαλία και το Ινστιτούτο Μετεωρολογίας και Κλιματικής Έρευνας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καρλσρούης - KIT, δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο εξειδικευμένο περιοδικό New Phytologist.
Οι ερευνητές δημιούργησαν μια μελέτη πεδίου στο πάρκο Tapada Real στη μικρή πορτογαλική πόλη Vila Viçosa. Η εστίαση ήταν στον τρόπο με τον οποίο η φελλοειδής δρυς (Quercus suber) χειρίζεται δύο στρεσογόνους παράγοντες: ο πρώτος είναι η ακραία ξηρασία. και το άλλο, το χωροκατακτητικό φυτικό είδος κόμμι ροκρόζης (Cistus ladanifer). Η μελέτη έχει μεγάλη συνάφεια επειδή και οι δύο παράγοντες στρες είναι επί του παρόντος σαφώς σε αύξηση. Παράλληλα, υπήρχε ένα κενό στην έρευνα για το θέμα. Οι ερευνητές μέχρι τώρα σπάνια εξέτασαν πόσο διαφορετικοί, αλληλεπιδρώντες παράγοντες άγχους επηρεάζουν τα οικοσυστήματα.
Οι ερευνητές έμειναν εν μέρει έκπληκτοι από τα ευρήματά τους. «Οι παράγοντες αλληλεπιδρούσαν πιο δυναμικά από όσο περιμέναμε», λέει ο Haberstroh, ο οποίος έκανε το ερευνητικό έργο για τη διδακτορική του διατριβή. Κατά τη διάρκεια των υγρών ετών, οι αλληλεπιδρώντες στρεσογόνοι παράγοντες δεν προκάλεσαν σημαντικές αλλαγές στη βελανιδιά, ενώ σε ξηρές συνθήκες, οι παράγοντες είτε ενίσχυσαν είτε ρυθμίστηκαν μεταξύ τους. Ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα ήταν επίσης ότι η φελλοειδής δρυς, παρά τη διπλή επιβάρυνση, μπόρεσε να ανακάμψει καλύτερα από ό,τι αναμενόταν μετά από ακραία ξηρασία. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτό συμβαίνει κυρίως όταν οι επεμβατικοί θάμνοι της ροκορόζας επηρεάστηκαν σοβαρά από την ξηρασία επίσης. Η ομάδα θα συνεχίσει τη δουλειά της στην Πορτογαλία για να συγκεντρώσει περισσότερα δεδομένα και να εξετάσει τις μακροπρόθεσμες τάσεις.
"Αυτά τα νέα ερευνητικά ευρήματα συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση και την πιο πρόσφορη φροντίδα των οικοσυστημάτων", εξηγεί ο Haberstroh. "Χρησιμοποιώντας τους μπορούμε, για παράδειγμα, να αναπτύξουμε κανόνες για ιδιαίτερα ξηρά χρόνια, το οποίο είναι κεντρικό ζήτημα σε περιόδους κλιματικής αλλαγής", λέει.
